Petals, bütün olma iddiası taşımayan ama dağılmaktan da korkmayan yüzeylerden oluşur.  Bu seri, tek bir formu değil; çoğalmayı, yayılmayı ve geçici anların bir araya gelişini araştırır. Kontrol edilen ile bırakılanın, yoğunluk ile boşluğun aynı yüzeyde bir arada var olabileceği bir alan açar. 

Her eser, yüzeye bırakılan küçük müdahalelerin — dokunuşların, renklerin ve tekrarların — birlikte nasıl bir denge kurduğunu gösterir. Parçalar merkezden uzaklaştıkça kontrol azalır; fakat tam da bu noktada ritim ortaya çıkar. Doku, burada bir iz değil; hareketin kendisidir. Renkler temsil etmekten çok hissettirir: canlılık, yumuşaklık, dağılma ve yeniden oluş. Petals’ta hiçbir parça merkezde değildir. Katmanlar üst üste binmez; birbirine karışır. Kontrol yerini akışa, düzen yerini sezgiye bırakır. Her parça eşit ölçüde geçici, eşit ölçüde gereklidir.
Bu seri, tutunmayı değil bırakmayı; tamamlamayı değil dağılmayı; ağırlığı değil hafifliği merkezine alır. Yön değiştiren, çoğalan, bazen dağılan ama her seferinde başka bir denge bulan.
Bazı işler  bir formu çağrıştırırken, bazıları bu çağrışmadan bilinçli olarak uzaklaşır; çünkü Petals, görünenden çok hissedileni önemser. Bu seri, Bir formun sabitlenmeden önceki hâliyle; henüz karar vermemiş, yerini bulmamış ama var olmaktan vazgeçmemiş anlarla ilgilenir. Geçici olanın değerini, dağılmanın içindeki uyumu ve hafifliğin taşıyıcılığını görünür kılar.