Fragment, bütün olma çabasını değil; parçalanmışlığın içindeki anlamı sahiplenir.
Bu seri, tamamlanmamış olanın da bir hikâyesi olduğunu kabul eder.

Fragment, yaşamın içinden kopup gelen yüzey parçaları aracılığıyla zamanın, deneyimlerin ve duyguların bizi nasıl şekillendirdiğini araştıran bir seridir. Zamanın yüzeylerde bıraktığı izlere dair bir davet. Geçişleri, kopuşları ve yaşamın bizi sessizce dönüştürdüğü anları görünür kılar. 

Her eser, bir bütünün eksik kalmış değil; taşıdığı izlerle tamamlanmış bir parçasıdır.
Doku ve katmanlar, yaşanmışlığın yüzeyde bıraktığı sessiz kayıtlar gibidir. Yıpranmış dokular, aşınmış katmanlar ve belirsiz sınırlar; geçmiş ile şimdi arasındaki kırılgan çizgiyi temsil eder. Burada dönüşüm ani değil, yavaş ve katman katmandır. Her kırık kenar, her aşınmış yüzey; bir öncesi ve bir sonrasını işaretleyen dönüştürücü bir anı temsil eder. Renkler duygusal durumları temsil eder. Derin tonlar içsel yoğunluğu, açık yüzeyler hafızanın yumuşamasını ve hafiflemeyi anlatır. Hiçbir yüzey tam değildir; çünkü bu seri, tamamlanmayı değil oluş hâlini merkezine alır.

Fragment’te asıl anlatı, izleyiciyle tamamlanır. İzleyiciye tamamlanmış bir anlam sunmaz. Ne eksik kaldığını değil, neyin hâlâ var olduğunu sorar. Her eser, bakan kişiyi kendi içsel katmanlarıyla yüzleşmeye çağırır: hangi izler bizi şekillendirdi, hangi parçalar hâlâ taşınmaya değer? Bu seri, geçmişi romantize etmez; onu bir yük olarak da sunmaz. Aksine, yaşanmış olanın yüzeyde bıraktığı izi kabul eder ve bu izlerin, bizi ileriye taşıyan sessiz işaretler olduğunu hatırlatır. Fragment, tamamlanmayı değil; kalıntının kendisini bir değer olarak görmeyi önerir.